Citroenbomen bloeien, cactussen smelten,de hemelbrand zingt met volle overgave.Nooit wordt hier meer goud gespind vangras. Het is stof gedoemd tot nadenken,achterblijvend saharazand dat verstuivertjespeelt met ons verstand. Hoe alles altijdmaar doorgaat, tot de roodgloeiendeavondrand een einde maakt aan alledaagseschemerdingen. Het schemert ja, in hoofden ziel. Tijd om de wereld uit te wringen.
Tag archief:Nederlandse dichter
Het is altijd de zee MUGzine 12
Voor je ligt de zee. Het kind dat je was,het mollig lijfje opgetild, je vader met zijnvoeten in de nazomerzee. Je ogen reikenverder dan de horizon. Wat weet je vanverlangens in de golven. De tijd die vloeideis een foto in de verte, een vergeeldevoetnoot bij het heden. Elk jaar wanneerje terugkomt aan een andere kust,Meer lezen over “Het is altijd de zee MUGzine 12”
MUGzines 