Duizelingwekkend is de snelheid van een gedachte, maar het geschreven woord vertraagt de tijd. Niets is onmogelijk. Zo draaien we poëtische rondjes om de dingen die op mysterieuze wijze met elkaar verbonden zijn, die ondeelbaar op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn, lichtjaren van elkaar verwijderd maar innig verstrengeld.
Auteur archief:MUGzine
Gedenk te overstromen: MUGzine 16
Hoor jij dan niet de zee, de zee die zichzelf herhaalt en luid loeiend het strand overstroomt? Die ene nacht per jaar als het schuim groen oplicht en de vissen lijken te zweven. Hoe je, overgeleverd aan de grillen van Poseidon, opnieuw onsterfelijk wordt onder de zoute aanraking van het zand en het water dieMeer lezen over “Gedenk te overstromen: MUGzine 16”
Dichterlijke overdaad in MUGzine 15
De laatste keer in dit theater, tussen spiegel en publiek, het ego nog eenmaal gestreeld. Een beetje rondwaren op een podium, in de spotlights, op je zelfgecreëerde voetstuk. Gefrommel in de marge.
Metamorfoseren met MUGzine 14
Na elf dagen in het donker, pijn in mijn kaken van alle groenvoer, rek ik me uit. Oorverdovend kraakt de cocon rondom en van onder piept licht door de kieren van mijn veilige schil, de heilige graal waarvan ik de buik vol heb. Het was geen pretje zeg ik je, om tot pulp te vergaan,Meer lezen over “Metamorfoseren met MUGzine 14”
De roodgloeiende avondrand MUGzine 13
Citroenbomen bloeien, cactussen smelten,de hemelbrand zingt met volle overgave.Nooit wordt hier meer goud gespind vangras. Het is stof gedoemd tot nadenken,achterblijvend saharazand dat verstuivertjespeelt met ons verstand. Hoe alles altijdmaar doorgaat, tot de roodgloeiendeavondrand een einde maakt aan alledaagseschemerdingen. Het schemert ja, in hoofden ziel. Tijd om de wereld uit te wringen.
Het is altijd de zee MUGzine 12
Voor je ligt de zee. Het kind dat je was,het mollig lijfje opgetild, je vader met zijnvoeten in de nazomerzee. Je ogen reikenverder dan de horizon. Wat weet je vanverlangens in de golven. De tijd die vloeideis een foto in de verte, een vergeeldevoetnoot bij het heden. Elk jaar wanneerje terugkomt aan een andere kust,Meer lezen over “Het is altijd de zee MUGzine 12”
Een groen geluid MUGzine 11
Nu we al zo lang van ons nachtkastje naar de slaapkamermuur staren, van de woonkamer naar de keuken, mag kamerplant, van vensterbank tot postzegelformaat zich gelukkig prijzen. Laat de flora groeien en bloeien als nooit tevoren. Van muurbloem tot ruisende struik. De geheime tuin in je broekzak is zo groot als je maar wilt.
Goud wat er blinkt in MUGzine 10
We vieren het liederlijke vrije dichtersbestaan dat niet bestaat. Een droom die verdampt in het moeras van eindeloze lijstjes. Te druk om gedichten te creëren. Men moest eens nodig poëzeren: raamstaren naar duizend sterren, onder vuur en vijand liggen, vrienden maken met de wind. De bladspiegel leegmaken voor een nieuw begin. Lees MUGzine 10….
Nazomeren met MUGzine 9
Het einde komt aarzelend, als een zoete vorm van zwerven, een lichtvoetig trippelen in de tussentijd. In de verte de wegebbende warmte van vrijende lijven, gelach en gegil. Het gras grijnst nog van plezier, platgewiekt na de zomerbalts. Wat blijft is het avondvullend schijnsel van een slaapkamerraam. Download editie 9 hier.
De ondraaglijke lichtheid MUGzine 8
MUGzine poëziemagazine editie 8 is verschenen
MUGzines 