Auteur archief:MUGzine

Op zoek naar de frivole franje aan het grote volle leven, verdwaalde confetti in grijze miezerdagen, stippen op een gestreepte lamellenhorizon. Het heen- en weerlicht is in een overdwarse bui, de mug vegeteert in een klinisch behangen garage zonder uitzicht, snakt naar zuurstof maar het blijft een vochtig druilen. Waar is die roze bril? InMeer lezen over “Roze is de kleur die wij niet zien: MUGzine 21”

We turen met z’n allen naar een luchtkasteel, onze voeten zijn door mist omhuld. Wolken keren ons de rug toe, drijven af richting het verre onbekende, maar wij verkiezen hier te blijven. In de verte knettert vurig ons verlangen naar de vrijheid. Het dak eraf! Tussen vier muren gaan we twee stappen heen, drie stappenMeer lezen over “Special voor de Poëzieweek”

Luister naar het lied van de ruimtevaarders, nodig deze argeloze gasten aan je tafel en stel je open voor de poëzie van het onwaarschijnlijke. Stamp de sneeuw van je schoenen, snel je naar het vuur. Het vuur waar de woorden smelten als je gevoel overstroomt.  Alles is er al.  GUMzine is een leuk hebbedingetje waarin jeMeer lezen over “GUMzine”

Rillend ontwaken in een huis dat niet meer ademt. Lege flessen verzameld in formaties onder de bank, de lijmresten met een keukenmes verwijderd van de trap. Drie nagelaten spijkers op zoek naar contact in een kale muur. Een laatste blik in keukenkastjes, geen op te vullen leegtes meer, geen uitgestoken hand die in de hareMeer lezen over “Restanten uit een vorig leven: MUGzine 20”

De zwart-witte herfst slaat haar bladzijden om. Iedereen praat maar over de toekomst, iemand bereidt een maaltijd en daar achter het gordijn staat zij. In haar hoofd wordt de rauwe stad gebouwd, met naden zo zacht als vette schapenwol. Ze mijmert. Ze mijmert zich een afstand tot het onderaards verdriet. In de verte ziet ze een zwerm kardinaalvogels.Meer lezen over “Zwart-witte herfst: MUGzine 19”

Je treft ze niet vaak in de bossen aan, maar hier in ondoordringbaar struikgewas staan vredespopulieren. En dan besluit zo’n onbuigzaam stammetje in het midden om door te groeien. Het loof aan de zijkanten hangt er lamgeslagen bij, de bladstelen angstig samengedrukt. Kurkwratten zijn niet te verbergen. Bij het geringste zuchtje van de zingende windMeer lezen over “Ondoordringbaar wild: MUGzine 18”

Duizelingwekkend is de snelheid van een gedachte, maar het geschreven woord vertraagt de tijd. Niets is onmogelijk. Zo draaien we poëtische rondjes om de dingen die op mysterieuze wijze met elkaar verbonden zijn, die ondeelbaar op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn, lichtjaren van elkaar verwijderd maar innig verstrengeld.

Hoor jij dan niet de zee, de zee die zichzelf herhaalt en luid loeiend het strand overstroomt? Die ene nacht per jaar als het schuim groen oplicht en de vissen lijken te zweven. Hoe je, overgeleverd aan de grillen van Poseidon, opnieuw onsterfelijk wordt onder de zoute aanraking van het zand en het water dieMeer lezen over “Gedenk te overstromen: MUGzine 16”

De laatste keer in dit theater, tussen spiegel en publiek, het ego nog eenmaal gestreeld. Een beetje rondwaren op een podium, in de spotlights, op je zelfgecreëerde voetstuk. Gefrommel in de marge.

Na elf dagen in het donker, pijn in mijn kaken van alle groenvoer, rek ik me uit. Oorverdovend kraakt de cocon rondom en van onder piept licht door de kieren van mijn veilige schil, de heilige graal waarvan ik de buik vol heb. Het was geen pretje zeg ik je, om tot pulp te vergaan,Meer lezen over “Metamorfoseren met MUGzine 14”