Categorie archief: Geen categorie

Transponeer jezelf van jedulle druilkantoor naar een windstille dagaan zee, panty en laarsjes in de tas en metje blote voeten door het zand. Een witgeelgestreepte strandstoel staat op de duintopop je te wachten, je zit en kijkt uit over dezee, een vluchtige vlinder tuimelt langs jeoog, een lieveheersbeestje op je blote dij. Skinnydippen in eenMeer lezen over “Sluit je ogen”

Het regent. Jij en ik omringddoor bange bloemen, de stadslibelle dieik was. In gedachten hoor ik de klaterendelach die losbarst na de bui, de lach die tegenniet-bestaande muren galmt. Het verleden is verrukkelijk en poetry is small maar wie zegt dat een gedicht geen effect heeftniks uithaalt omdat het klein isheeft nog nooit een mugMeer lezen over “Piketpaaltjes voor een haperend geheugen”

De vrouw ligt als een opengeslagen blad op bed, zijdezacht wapperen de gordijnen. Je staat erbij en kijkt ernaar, blaast een zomerbries langs haar wang terwijl ze slaapt. Oh de zomerse slaap van de bosgoden, a midsummer night’s dream in het volle daglicht. Ze is een levend schilderij van Edward Hopper, een nachtzwaluw, niet jong maar zoMeer lezen over “Siësta, forever”

Het vuur dat laait en likt, de wind die blaast – kijk mij! Wapperend jurkje dat een laatste keer opwelt en voorgoed in vlammen vaart. Jij houdt stoutmoedig stand, op blote voeten dansend op het slappe koord, mijn standvastige soldaat. Je tinnen hart begint te smelten, je lijf een veer, een vogel,  de pijn brengtMeer lezen over “Koorddansen op papier”

Er zijn dagen waarop er niets gebeurt. Dagen dat de lucht niet trilt, dat de manniet thuiskomt, dat er niemand aan de lijn blijft hangen. Het is de afwezigheidvan iets. De afwezigheid van licht, van luchtverplaatsing. Windluwte. Je proeft het woord. Windluwte, eenwonderlijk wachten tot er iets verandert. Wachten tot er een gedachte uit deMeer lezen over “Windluwte”

Mijn naam is Poëzie. Ik ben vluchtig als een zomerzin, een tikje naïef en vol verloren tijd. Je vindt me zomaar op straat, een blinkend trompetje, dansende letters op een onbeslapen kussen, een gedachte op doorreis. Je hoeft me alleen maar op te merken. Liefs, Luule De Luule Special met bijdragen van Ariel Alvarez, PieterMeer lezen over “Liefs van Luule”

Op de open vlakte was hij reddeloosverloren. Er was er een vaag gevoel vanrichting, maar hij liet het los. Een handvolbroodkruimels waaide mee met deoostenwind. Waarom was de weg van deminste weerstand telkens weer de langsteweg? Het einde glom hem tegemoet.Misschien, dacht hij, is het genoeg envraag ik slechts een kapstok om de dagaan opMeer lezen over “Een vaag gevoel van richting”

Sluit je ogen lieve nazomerdromer, sla geen acht op verdwaalde badgasten, de dofheid van de herfst al in hun ogen. Ik ben de druppel die sijpelt over je blote rug, het zeildoek waardoorheen je tuurt naar de randen van een losgeslagen wereld. In dit houten huis dat lijkt te huilen, heilig toevluchtsoord van gestrande dromen.Meer lezen over “Gestrand aan de rand van een nazomerdroom”

In MUGzine24 willen we herfstig nazomeren. Daarvoor richten we een poëtisch huisje in voor gestrande dromen. Zie je het voor je?  Het is van hout, natuurlijk. En het is klein, met ronde raampjes. Als een boot op palen. Dieptreurig vast in het zand.  Wat voor gedichten en gedachten vinden we daar? 

We varen de nacht in met een ruimteschip vol donkere gedachten. De jongen ligt naast me in een zacht moment, in goudomrande uren. Het licht verandert ons, we spinnen draad van stro. Hij vertrekt op sokken, laat een spoor van zand dat ik in de verste verte niet kan volgen MUGzine 23 met bijdragen vanMeer lezen over “Nacht en ruimte in MUGzine 23”