Een vaag gevoel van richting

Op de open vlakte was hij reddeloos
verloren. Er was er een vaag gevoel van
richting, maar hij liet het los. Een handvol
broodkruimels waaide mee met de
oostenwind. Waarom was de weg van de
minste weerstand telkens weer de langste
weg?

Het einde glom hem tegemoet.
Misschien, dacht hij, is het genoeg en
vraag ik slechts een kapstok om de dag
aan op te hangen. Met een kattenluikje
voor het moment dat de deuren definitief
dichtgaan.

@Marianne

MUGzine 25 met bijdragen van Lies van Gasse, Albert hagenaars, Kris Lauwereys en Elise Vos. Wil je graag een exemplaar per post? Vraag ernaar via mugazines@yahoo.com.