Hoor jij dan niet de zee, de zee die zichzelf herhaalt en luid loeiend het strand overstroomt? Die ene nacht per jaar als het schuim groen oplicht en de vissen lijken te zweven. Hoe je, overgeleverd aan de grillen van Poseidon, opnieuw onsterfelijk wordt onder de zoute aanraking van het zand en het water die nooit volledig in elkaar opgaan.